Szpital górniczy

Budowę szpitala górniczego wspierało kierownictwo kopalni Anselm w Petřkovicach wraz z organizacją Oberschlesischer Knappschaftsverein (Górnośląskie Stowarzyszenie Górnicze) oraz burmistrzem Hulczyna Stanislavem Woytychem (1850-1909). Zbudowany został w 1888 roku na gruntach współwłaściciela kopalń Salomona Alberta Rothschilda (1844-1911).

Był to prosty, użyteczny, podpiwniczony dwukondygnacyjny budynek o trójstopniowym układzie z podwyższonym parterem i niskim dachem dwuspadowym. Były tam dwa wejścia, do których prowadziły klatki schodowe na obu narożach. Pomiędzy nimi wysunięto czteroosiowy ryzalit dużej sali łóżkowej dla rekonwalescentów. Materiałem budowlanym była cegła cięta. Kamienne sklepienia obu wejść zdobył motyw tzw. młotów górniczych. Ze względu na niewystarczającą pojemność, a zwłaszcza dużą odległość między Petřkovicami a Hulczynem, która mogła stanowić zagrożenie dla życia w przypadku poważnych obrażeń, zarządca kopalni Georg Klewitz (1857-1926) postarał się o utworzenie nowego szpitala górniczego bezpośrednio w Petřkovicach. Został on wybudowany w latach 1907-1908 i działał do 1996 roku.

Hulczyński budynek został zakupiony przez państwo pruskie w 1908 roku i funkcjonował jako szpital okręgowy. Pierwotny wygląd został zmieniony przez modyfikacje budowlane i rozbudowę szpitala zgodnie z anonimowym projektem wydziału budowlanego Urzędu Wojewódzkiego w Brnie z 1933 roku, kiedy to dodano piętro nad ryzalitem południowej fasady, usunięto wejście przy południowo-wschodnim narożu, a budynek został w ten sposób materialnie ujednolicony. Projektant w pełni uszanował materiał budowlany i dekor fasady wykonanej z czarnych płytek klinkierowych, jednak piętro południowej fasady przełamał dużymi prostokątnymi oknami z betonowymi nadprożami zamiast wąskimi oknami z łukami segmentowymi. Ostatnia rozbudowa budynku miała miejsce w 1939 roku, kiedy to do fasady od zachodniej strony dobudowano dwukondygnacyjny cylindryczny ryzalit sali operacyjnej. Ten bezpretensjonalny projekt został podpisany przez rządowego radcę budowlanego Hallermanna, szefa Państwowego Wyższego Urzędu Budowlanego w Raciborzu. Od czasu wybudowania nowoczesnej polikliniki na przełomie lat 60. i 70. funkcjonował jako jej filia, pod potoczną nazwą „czerwony budynek”.