Ratusz

Neorenesansowy ratusz został zaprojektowany przez budowniczego Paula Jackischa (1825-1912) z Bytomia, który wzorował się na włoskich pałacach renesansowych z XV i XVI wieku. Trzykondygnacyjny budynek z szeroką fasadą był pierwszym budynkiem w mieście, który nie uwzględniał oryginalnego średniowiecznego układu i jednocześnie wyznaczał nowy poziom wysokości zabudowań rynku, który w tym czasie był otoczony głównie parterowymi lub dwupiętrowymi domami.

Pierwotny ratusz spłonął 12 marca 1761 roku podczas pożaru miasta. Już w 1765 roku ukończono nowy, murowany, dwukondygnacyjny budynek z prostokątnym szczytem i czterospadowym dachem, ale nie był to budynek o szczególnych walorach architektonicznych. Budowa nowego reprezentacyjnego ratusza przypada na czasy burmistrza Arnošta Lorenza (w kadencji 1858-1876) i była poprzedzona odkupieniem dwóch sąsiednich domów. W marcu 1867 roku zburzono stary ratusz i przylegające do niego domy, a 24 kwietnia położono kamień węgielny pod nowy budynek. Został ukończony w następnym roku.

Dekoracja plastyczna fasady bazuje na zasadzie stopniowego udoskonalania wystroju na każdej kolejnej kondygnacji, zgodnie z renesansową tradycją – boniowanie bloków na piętrze jest drobniejsze niż na parterze, a na kolejnej kondygnacji zastępuje je gładki tynk.  Okna na tym piętrze są obramowane ozdobnymi pilastrami z korynckimi kapitelami z wieńcami laurowymi. W centrum fasady, pod gzymsem wieńczącym z wiszącymi girlandami, znajduje się okrągły zegar. Regularne uderzenia cymbałów uzupełniają charakterystyczne tło dźwiękowe miasta. Portyk balkonowy nad wejściami został dobudowany dopiero na początku lat 50. XX wieku.

We wnętrzu wyróżnia się hol wejściowy ze sklepieniem wspartym na dwóch żeliwnych kolumnach. W ścianie przedsionka osadzona jest tablica herbowa Bernarda ze Zvole pochodząca z około 1530 roku, która została usunięta ze zburzonej Bramy Opawskiej. W 1959 roku zbudowano salę obrzędową, elegancko zmodyfikowaną w 1975 roku według projektu architekta Josefa Bartáka (ur. 1942). Jej wnętrze dopełnił gobelin „Drzewo życia” (czes. Strom života, 1975) Pavla Herynka (ur. 1943), a w holu wejściowym marmurowa rzeźba „Kobiecy tors” (czes. Ženské torzo, 1973) autorstwa Vincenca Havla (1906-1992).