Poczta i urząd telegraficzny

Kiedy czeski dziennikarz i polityk Ignát Hořica odwiedził Hulczyn niedługo przed rokiem 1895, zanotował: „Rozglądam się trochę po rynku, niezbyt ładnym, ani szczególnie godnym uwagi, i z radością spostrzegam coś znajomego. Widziałem to w wielu miastach Rzeszy Niemieckiej, i wszędzie jest takie samo. W Niemczech mają specjalny gotyk pocztowy. Tam, gdzie powstaje nowa „kaiserliche Post”, wszędzie buduje się ją z nagich cegieł w kolorze rakowym, w określonych rodzajach stylizacji gotyckiej. Każdy, kto widział dwie „kaiserliche Post”, rozpozna trzecią z daleka”. („Pamatujte na Slezsko”, 1895)

Budynek hulczyńskiej poczty i urzędu telegraficznego odpowiadał dokładnie wyżej wymienionemu typowi niemieckiemu. Choć nie był tak wystawny jak urzędy pocztowe w większych miastach, stał się charakterystyczną dekoracją rynku. Został zbudowany w 1886 roku w centrum północnej części zabudowy, w miejscu, gdzie stała stara szkoła. Ciekawostką jest to, że nie został zaprojektowany przez żadnego z państwowych projektantów cesarskich urzędów pocztowych, ale przez ówczesnego burmistrza Hulczyna, Stanislava Woytycha (1850-1909), który zaprojektował pobliski budynek remizy strażackiej (1888-1889) w tym samym pruskim ceglanym duchu neogotyckim. „Rakowy” (czyli czerwony) kolor cegieł ciętych i plastyczność zębatych okuć sprawiły, że wyraźnie różnił się od okolicznej zabudowy. Była to pierwsza świecka budowla neogotycka w mieście. Fasada została zdominowana przez wysoki schodkowy gotycki szczyt z łukowym fryzem i załamanymi łukami trzech okien szczytu. W okrągłym otworze u góry miał zostać umieszczony zegar. Szczyt był zwieńczony metalowym wiatrowskazem, ale przewyższyła go konstrukcja anten telegraficznych na kalenicy dwuspadowego dachu.

Wyraźnie niemiecki charakter budynku był uznawany za prowokacyjny po II wojnie światowej, a ze strony władz miasta pojawiły się głosy domagające się usunięcia wizualnych symboli niemieckiej przeszłości, do których należał ten budynek. Po przeniesieniu poczty do nowego budynku przy ulicy Školní, pierwotny obiekt został radykalnie przebudowany w 1963 roku. Po podwyższeniu go o jedną kondygnację, z nowym rytmem okien i białym tynkiem, całkowicie zatracił swój pierwotny charakter.