Monumentalny neoklasycystyczny grobowiec rodziny Wetekamp jest dziś jedyną pozostałością po dawnym cmentarzu ewangelickim, który istniał tu przez sto lat, aż do jego rozbiórki w latach 60. XX wieku. Mauzoleum zostało zbudowane z gładko obrobionych bloków piaskowca. Ma spokojny, patetyczny charakter. Dominującym elementem fasady jest edykuła portalu w postaci stożkowego pylonu z belkowaniem ciągłym i niskim trójkątnym szczytem. Na belkowaniu widnieje napis Familie Wetekamp, tympanon szczytu wypełnia uskrzydlona głowa serafina. Graniasty budynek wieńczy kopuła dachu naczółkowego, którą zdobi figura geniusza w żałobie z gałązką palmową i wieńcem laurowym w dłoniach. Budowę mauzoleum zlecił po śmierci swojej żony Wilhelm Moritz Wetekamp (1829-1898), generalny zarządca majątku ziemskiego barona Rothschilda w Šilheřovicach. Wetekamp pochodził z Westfalii i przyjechał do Hulczyna, aby ubiegać się o stanowisko zarządcy majątku ziemskiego Rothschildów, którym został już w latach 50. XIX wieku. Ożenił się z miejscową dziewczyną Anną Werner (1835-1895), córką felczera okręgowego Ernsta Wilhelma Wernera (1797-1877) z Dlouhej Vsi. Werner wraz z Wetekampem byli głównymi inicjatorami budowy hulczyńskiego kościoła ewangelickiego, a następnie organizatorami lokalnej społeczności ewangelickiej. W styczniu 1887 roku cesarz niemiecki Wilhelm I odznaczył Orderem Orła Czerwonego IV klasy za zasługi Wilhelma Moritza Wetekampa. Oprócz małżeństwa Anny i Wilhelma, w grobowcu pochowani są ich dwaj synowie. Starszy Oskar (1858-1916) studiował medycynę i został lekarzem. Młodszy Wilhelm Hugo (1862-1882) studiował rolnictwo, ale zmarł w wieku zaledwie dwudziestu lat.
