Przyłączenie ziemi hulczyńskiej do Czechosłowacji wiąże się również z utworzeniem nowego powiatu hulczyńskiego. W mieście miały powstać siedziby organów administracji państwowej, takich jak urząd powiatowy, sąd, administracja podatkowa itd. W przypadku już istniejących nastąpiła całkowita zmiana urzędników, a do czeskich szkół powołano czeskich nauczycieli. Pochodzili oni głównie z Moraw i w nowym miejscu zamieszkania trzeba było zapewnić im odpowiednie zakwaterowanie. Początkowo miasto próbowało rozwiązać kryzys mieszkaniowy w sposób prowizoryczny, tworząc mieszkania w Instytucie Dziekana Richtera lub w dawnym budynku celnym, który po 1920 roku stracił na znaczeniu. Wkrótce jednak rozpoczęto budowę trzech domów z mieszkaniami dla urzędników państwowych przy ulicy Nádražní, naprzeciwko nowego gimnazjum. W sąsiedztwie miał powstać zespół budynków czeskiej szkoły podstawowej lub budynek urzędu starosty.
Wielkim paradoksem jest to, że zespół domów dla czechosłowackich urzędników został zaprojektowany w duchu niemieckiego Heimatstilu. Ich projektant Hans Kalitta (1876-1930) był Niemcem opawskim i szefem naczelnej rady budowlanej tutejszego samorządu regionalnego. W tym samym czasie budował podobny kompleks w Opawie na Kylešovskim kopcu. Symetrycznie skomponowane budynki dwukondygnacyjne z dachami mansardowymi i czterospadowymi mają fasady wykonane z tynku gruboziarnistego, natomiast elementy dekoracyjne, kontrastowo, z tynku gładkiego lub ze stiuku. Wśród nich najczęściej pojawiają się półkoliste łuki obramowujące okna lub plastyczne kartusze. Poszczególne piętra oddzielone są charakterystycznymi gzymsami podokiennymi. Ozdobne metalowe balustrady z ornamentalnymi wzorami były szeroko stosowane, a identyczne motywy można znaleźć również na parapetach lub w kratach okien drzwi wejściowych. Obszar domów mieszkalnych wyznacza kamienny mur ozdobiony kulami.
W latach 1932-1933 wybudowano kolejny dom mieszkalny dla urzędników państwowych na narożu ulic Benešova i Zahradní. Jednak jego projektant, wybitny brneński architekt Oskar Poříska (1897-1982), stworzył go w duchu umiarkowanego funkcjonalizmu bez żadnych historycznych reminiscencji i motywów dekoracyjnych.
