Budynek dworca w Hulczynie pochodzi z lat 1912-1913, jednak historia przyłączenia miasta do śląskiej sieci kolejowej jest znacznie starsza. Negocjacje w sprawie utworzenia kolei sięgają już 1880 roku, a od samego początku ważną rolę odgrywał w nich burmistrz Stanisław Woytych (1850-1909). Przygotowanie projektu i pomiary linii rozpoczęły się w 1896 roku, zaledwie rok po otwarciu linii Opawa-Chuchelná-Racibórz. Nowa linia miała prowadzić z Kravaře do Hulczyna, a następnie do Annabergu (dzisiejsze Chałupki). Przedsięwzięcie miało na celu połączenie z siecią szkieletową kolei europejskich.
Oprócz aspektów finansowych, przygotowanie projektu zostało również opóźnione przez negocjacje dotyczące wyboru trasy. Baron Rothschild nie zgadzał się, by linia kolejowa przebiegała przez jego tereny łowieckie w Černym lesie. Z kolei kopalnie węgla kamiennego Witkowice protestowały przeciwko wariantowi linii wzdłuż południowego zbocza Landku i przez obszar kopalni Anselm. Dlatego prace rozpoczęto dopiero w 1911 roku. Eksploatacja odcinka Kravaře-Hulczyn została uroczyście rozpoczęta 28 października 1913 roku. Już w kwietniu następnego roku rozpoczęto budowę linii do Petřkovic, ale prace przerwała wojna. Pierwszy pociąg z Opawy mógł dotrzeć do Petřkovic dopiero w erze Czechosłowacji 14 czerwca 1925 roku. W nowym państwie kolej do pruskiego Annabergu nie była jednak pożądana, a alternatywny projekt doprowadzenia linii do Ostrawy-Přívoz z różnych powodów nigdy nie został zrealizowany. W tej sytuacji linia Hulczyn-Petřkovice zaczęła przynosić straty i w 1950 roku zakończono tu eksploatację kolei. Tym samym Hulczyn stał się stacją końcową.
Budynek dworca składa się z kilku brył zróżnicowanych pod względem wysokości i objętości, a mianowicie centralnego dwupiętrowego budynku dworca, który jest połączony od zachodu parterową częścią restauracji dworcowej. Od wschodniej strony do torów przylega magazyn z podwyższonym parterem i rampami. Do przełamania sylwetki dworca przyczyniają się nierównomiernie wysokie szczyty budynku, układy czterospadowych i półszczytowych dachów, lukarny i pierwotnie pitorejskie kominy. Pierwotny romantyczny wygląd w duchu Heimatstilu został w dużej mierze przejęty podczas modyfikacji budynku w latach 70. XX wieku.
